Ölüm Allah’ın emri

“Miskîn âdem oğlanı nefse zebûn olmışdur
Hayvân cânâvâr gibi otlamağa kalmışdur

Hergiz ölümin sanmaz ölesi günin anmaz
Bu dünyâdan usanmaz gaflet ögin almışdur

Oğlanlar öğüt almaz yiğitler tevbe kılmaz
Kocalar tâ‘at kılmaz sarp rûzigâr olmışdur

Beyler azdı yolından bilmez yoksul hâlinden
Çıkdı rahmet gölinden nefs göline talmışdur

Yûnus sözi ‘âlimden zinhâr olman zâlimden
Korka durun ölümden cümle togan ölmişdür

İzlediğim bir animasyon filminin çok ilginç bir kurgusu vardı. Filmde bu dünyadan ayrılan ruhların resimleri ve hatıraları dünyada onları hatırlayanlar olduğu sürece varlıklarını sürdürüyor, sonra yok oluyorlardı.