“Dirimize de, ölümüze de sahip çıkan!”

Meslektaşımız Şakir Kurter’le birlikte ziyaret ettiğimiz bir üst  düzey bürokratın Malatyalı misafirleri “uzun yıllardır görmedikleri kardeşlerine kavuşmuşçasına” sarıldılar bendenize.

Dediler ki;

“Siz iyi bir iş yaptığınızda gururla geziyoruz. Bir yanlış yaptığınızda da kendimiz yapmış gibi hesaba çekiliyor, sıkıntı çekiyoruz.”

Sadece Türkiye’de değil, Anadolu insanının olduğu her yerde bize farklı bir “misyon” yükleniyor.

Altında ezilmemize sebep olacak kadar büyük ilgi ve sevgi görüyoruz.

“Heyet halinde” gitmediğimiz yani protokole tabi olmadığımız yurtdışı seyahatlerimizde otel ayarladığımızı duyan okuyucumuz anında sitem ediyor:

“Yaptığın ayıptır kardeşim, buradaki bütün evler sizinken, böyle davranmanız bizi üzüyor. Evimizde kalmaya, yemeğimizi yemeye tenezzül etmiyorsunuz galiba!” yollu dostça dokundurmalara uğruyoruz.

Avustralya’da Hacı Süleyman Öztürk Amca ile Hacı Emine Teyze’nin evlerinde tam iki hafta “mecburi” misafirliğimiz oldu, düşünün.

Unutmak ne mümkün; sabah sütümüze kadar bütün ayrıntıları düşünmekle kalmayan bu güzel aileyi…

Dostlarımız, bize gösterdikleri ilgi ve sevginin “her durumda mazluma sahip çıkma” hassasiyetimizden kaynaklandığını söylerler.