Kara nasıl görünür?

Devlet mekanizması ve siyaset müessesesinin vatandaşa karşı sorumluluğu neleri ihtiva eder, nerede başlar, nerede biter? Bu kritik sorunun cevabını son iki asırdır net bir şekilde verebildiğimizi söylemek mümkün değil sanırım. Bugün her birimiz adını, durduğumuz yere nispetle başka başka koysak da yaşadığımız pek çok sıkıntının altında bu mesele ve bu meseleden doğan bir başka büyük problem var.

Osmanlı’nın son döneminde yaşanan badire ve sıkıntılarla kayan şiraze, bütün bir Cumhuriyet dönemi boyunca dengesini bulamadı ve nihayet son dönem devlet yapılanmasındaki değişikliklerle hepten alt üst oldu. Arıyoruz, doğruyu ve güzeli el yordamıyla, deneme yanılma yoluyla, ağır bedeller ödeyerek mütemadiyen arıyoruz. Bu arayışta dümeni başkalarının istediği rotaya kasıtlı olarak kırsak da, kendimizce sahil selamet diye tespit ettiğimiz yere büyük bir iyi niyetle çevirsek de bedeli ödemek hep gemi ahalisine düşüyor. Aynı gemideyiz diye kızgın demiri soğutma çağrısı yapsak da “sizinle aynı gemide değiliz” diyerek fırtınalarla iş tutsak da bedeli ödeyen hep biz oluyoruz. Güverteyi kemiren fare de payını alıyor içeri doluşan sulardan, fareden peyniri saklayan aşçı da… Kaptanın da yüzü gözü mor içinde kalıyor, kaptan olma hayali kuran miço da vuruyor kafasını bir köşeye. Kaptan fırtınayla kavgalı, yolcu kaptana kızıyor, tayfa denizden mustarip, fare aşçının elinden bizar... Dikkat ediniz yüz yıllık yolculuğumuz boyunca kim bilir kaç kez kaptanları değiştirdik, rotayı değiştirdik, pusulayı yeniledik, seyrimizi başkalaştırdık ve daha neler neler yaptık ama yine olmadı. Çünkü “kara göründü” müjdesini duyma hayaliyle yaptığımız her değişikliğe fırtına bir başka yönden eserek, dalga bir başka cesamette arz-ı endam ederek, kayalıklar her defasında farklı bir surette ve ayrı bir yerden karşımıza çıkara...