Derin düşünceler
Bir ayı aşkın süredir burada olduğumdan New York'ta yapılan mehter gösterisini kaçırdım.
Olabildiği kadar fazla mehter marşı dinlemeyi hayatının merkezi yapmış bir insan olarakNew York’taki gösteriyi kaçırmış olmak bende hayli stres ve üzüntü yarattı. "Bilseydim Türkiye’ye gelmezdim" bile dedim kendi kendime.
Arada ne tür illiyet bağı var bilmiyorum ama mehter gösterisiyle birlikte New York’ta mangallar da yakılmış ve piknikler de yapılmış.
Umarım hiç bir Amerikalı mangal dumanından rahatsız olduğunu filan söylememiştir. Çünkü burada gördüğüm başka haberde çevredeki evlerde oturanların parktaki fazla mangal dumanından rahatsız olduklarını duyan mangal başındaki adam aynen şöyle dedi: "Mangalın olduğu yerde duman da olur." Mantık bu kadar düz, bu laf hatta düzden bile daha düz bir mantık içeriyor. O kadar düz ki, mantığın kendisi bile dümdüz yere seriliyor. O yerde mangalın olmayacağı bir alternatif bir hayat onun hiç aklına gelemiyor bile. İşte bu tipler Amerika’ya mehterle filan geliyorlar mangallarını da yakıyorlar. O yaptıklarına mangal yakmak yerine barbekü yapmak deyiverseler Amerikalılar ile her türlü potansiyel sorunun çözüleceğini birileri anlatmalı bunlara. Mehter sorununu nasıl çözeriz veya bunun bir çözümü gerçekten acaba var mıdır, işin o yönünü bilmiyorum.
