Tarantino’nun görsel şöleni

“Hateful Eight” filmi, Quentin Tarantino’nun “şiddetin şıklığı” janrı olarak nitelendirilebilecek filmlerinin en eğlendiricisi olmayabilir. Örneğin, bu film bir “Pulp Fiction” değil, ama inanılmaz bir görsel şölen, hatta görsel bir şaheser.

Kovboy filmlerinin geçtiği Batı’nın nasıl da ufuklara sahip olduğunu, gökyüzü ile yerin birleştiği uzakların nasıl göründüğünü, arazinin nasıl da başı sonu belli olmayan bir büyüklüğe sahip olduğunu bu filmin özellikle başlarında görüyorsunuz. Tarantino bu filmi 70 milimetre ultra panavizyon denilen teknikle çekmiş. 70 milimetre, 35 milimetreye göre aynı boyda, ama onun iki misli genişliğe sahip. Bu tekniğe sahip olan sinemalarda siz bu kadar geniş bir perdede yukarıda belirttiğim görüntüleri çok gerçekçi, tüm büyüklüğüyle görme imkânını bulabiliyorsunuz.

Amerika’da bu tekniğe sahip olan sinema yokmuş. Bunun üzerine Tarantino filmi bir “road show” olarak gösterime sokmuş. Yani her şehirde seçilmiş bir sinemaya bu tekniğe imkân veren makine ve perde takılıyor, sonra filmin gösterimi için rezervasyonlar yapılıyor ve film şehre geldiğinde eğer rezervasyonunuz varsa filmi görebiliyorsunuz.