Zombi treni

ALLAH onu başımızdan ebediyete kadar eksik etmesin Yayın Yönetmenim Selçuk Tepeli’nin devamlı daha fazla haber talebi sayesinde sık sık normal bir insanın katiyen girişmemesi gereken koşullarda seyahat etmem gerekiyor.

Zamandan tasarruf için sabaha karşı yola koyulduğumdan, normal bir insanın sadece korku filmlerinde görme şansına sahip olacağı grotesk insan tiplerini ben gerçek hayatımda sürekli görüyor ve uzunca bir süre onlarla yaşıyorum. Cüzamlı bir kadından seks teklifi bile aldım bu arada.

Seyahat deneylerimden anladığım kadarıyla Washington- New York arasında ne kadar seri katil, ebola virüsü taşıyıcısı, en son altı ay önce yıkanmış ve Narcos dizisinde gördüğümüz esrarın tümünü bir gecede içme başarısını gösteren, akıl sağlığı ancak Hannibal Lecter kadar olan insan varsa benim sokakta olduğum saatlerde seyahat etmeyi tercih ediyor olmalılar.

Bu tür anlarda beni bu ortamlara girmeme neden olan Selçuk Tepeli’yi düşündüğümden onu hâlâ hayatta bırakmış olmamın bende yarattığı maksimum stres, o andaki koşullarımı biraz unutmamı sağlıyor.

Bir korku filmi koşullarını ilk yaşadığınızda dehşete düşebiliyorsunuz, ama ben bunu haftada en azından üç kez yaşadığımdan bana fazla etki etmiyor. Ben etkilemediğini sanıyorum ama belki de Türkiye’ye döndüğümde ülkenin 21’inci yüzyıldaki ilk seri katili olacak kişiye de dönüşüyor olabilirim. Bilin bakalım öldürmeye kimden başlayacağım...

Dediğim gibi ben bu koşullara artık alıştım. Beni en çok zorlayan şey, bu koşullardan geçtikten sonra Washington’da sabah sanki normalmişim gibi davranmak oluyor. İnanılmaz anormal koşullardan geçip normale geçmek, Selçuk Tepeli gibi elinde akli dengesi pek yerinde değil raporu olması gereken bir insanın bile kolay başarabileceği bir iş değil.

Bu seyahatlerimde başıma gelen ve insanı intihara veya tımarhaneye yöneltebilecek türde her şeye alışmama rağmen son defasında sinirim bozuldu.