İyi günün dostu dar günde hani?

Güneşte olup bitenleri, "tutulma" anında görebiliriz ancak. Bu yüzdendir ki güneş patlamalarının fotosu, ancak o kısa süren "dar zamanlarda" çekilebilir.
İşler yolunda iken, dost ile düşmanı ayırt etmek, daha zordur. Kişiyi öfkesinde, dostunu, "dar gününde" tanır insan. Tehdit altında iken yanında olmayanı, tehdidi savuşturduktan sonra tebrik etmek değersizdir.
Halkın seçtiği hükümeti devirmek yeni bir öykü değil... 27 Mayıslardan, 12 Eylüllerden, 28 Şubatlardan değil, son 5 yıldan söz ediyorum. 17-25 Aralık operasyonları, seçim öncesi sokağı karıştırma, faiz bindirme, ekonomiyi frenleme, algı yönlendirme...
15 Temmuz'daki Silahlı Kuvvetler içinde yuvalanmış bir grup şerefsizin, korumakla yükümlü olduğu kendi halkına bomba yağdırmasıyla kalkışılan darbe kadar olmasa da yakın zamandaki benzer girişimlerde, ekonomi STK'ları ve bazı kurumlarımızın tutumları, beni daima endişelendirmiştir.
Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın rahatsızlığında, hasta yatağında ona kelepçe takmaya kalkan yargı ve emniyetteki cunta heveslilerine karşı sesi çıkmayanların çoğunu dün "başarısız darbeyi" lanetlerken buldum.
O zaman sık sık soruyordum "ülkenin başı dertte, Başbakan'a destek verin, susmayın" ancak az sayıda yürekli insanı cesurca konuşurken gördük. Gerisi? Kendi ayağına basılınca feryat figan bülbül kesilen, darbe teşebbüsü sonrası hainler bertaraf edildikten sonra alkış tutanlar, ülke, ekonomi, Başbakan, Cumhurbaşkanı tehdit altında iken neredeydiler?
Bilge Başkan Aliya İzzet Begoviç'i rahmetle anıyorum "ve her şey bittiğinde hatırlayacağımız tek şey; düşmanlarımızın sözleri değil, dostlarımızın suskunluğu olacaktır." Dostlarımız dediği, "iyi gün dostu, dar günde hani?" kabilinden olanlar...
Dün bu sayfalarda onlarca sivil toplum örgütü veya ekonomi aktörünün darbe beyanatlarına yer verdik. İçlerinde hakiki demokrat, yüreği bu vatan için çarpan, samimi olanların önünde saygıyla eğiliyorum. Ancak "zor günde hani?" kabilinden olanlar için elimi şapkama dahi götürmem.