“Benim adım Sevinj'ti. Ben Hocalı'da yaşadım...”

26 Mart 1992'deki Hocalı katliamında, 1300 kişi hunharca öldürülürken, 1275 kişi esir alınmıştı. 366. Rus Motorize Alayı'nın teçhizatlarıyla katliam yapan Ermeniler, 63 çocuğu, 106 kadını, 70 ihtiyarı, 8 büyük ailenin tüm fertlerini cani şekilde yok etmişlerdi. Yaşına başına bakılmadan ağır işkenceyle öldürülen Hocalı sakinlerinden ertesi sabah haber alındığında Hocalı deresinden su yerine, kan akıyordu. Bir de hala bulunmayanlar var; 150 kişi hakkında hala haber yok, bunların 68'i kadın, 25'i çocuktur...

Kimsenin umursamadığı, önemsemediği, ama aslen uluslararası hukuk ölçütlerince bakıldığında apaçık ''soykırım'' olan bu vahim hadisenin üzerinden 30 yıl geçti...

Hocalı'daki katliamdan sonra, Karabağ'ın altı reyonunu da işgal edip, Laçin'e bir koridorla bağlantı kuran Ermeniler, böylece Karabağ'ı tutsak almışlardı. Azerbaycan'ın öz vatanı olan bu yerleri tam 30 yıl işgal altında tuttular.

Allah'ın izniyle Karabağ'ımız yeniden özgürlüğüne kavuştu. O