‘Gidecek yerimiz yok’

Muharrem-i Şerif demlerine girdik. Ehli Beyt’in aziz hatırası, içinden geçtiğimiz şu ateşli günlerde kalplerimizi her zamankinden ziyade titretiyor. Kerbela, sadece hazin bir yas merasimi değil, tüm sonraki nesillere ‘’biz’’ ibretini veren bir büyük aidiyet bilincidir!

Millet olarak acılı günlerin içinden geçiyoruz. Asker, polis, doktor, öğretmen, eczacı şehitlerimizin yanı sıra, evlatlarının gözü önünde canına kıyılan babalar, adliye ortasında şakağına namlu sürülen savcılar, hastaneye varamadan yolu kesilmiş hamile kadınlar, mayınlara gelen küçücük çocuklar, bir bayram günü yoksullara kurban eti dağıtırken parça parça edilen gençler, Reyhanlı’da, Suruç’ta, Dağlıca’da, en son Ankara Garı’nda hunharca patlatılan insanlar... İnsanlarımız...

Hepsi, bu milletin birer parçasıdır. Bizden kopartılan her parçanın elvedası, bizim acımız, bizim sızımız, bizim kanayan yaramız, bizim kelimemizdir.

Millet olabilmenin sırrı, ‘’biz’’de saklıdır. ‘’Biz’’liğimiz sınanıyor. Birbirimizin ‘’onlar’’ı olmamız için, birbirimizden kopuşmamız ve parçalanmamız, dağılmamız, unufak olmamız hasılı bozguna uğramamız için, ne gerekiyorsa elinden geleni yapıyor fitne dalgaları...