İyiliğin tiyatrosu olmaz...

Hafta içinde beni cidden rahatsız eden bir sosyal medya paylaşımı gördüm. Yardım yapmak üzere Afrika'ya gitmiş bir kişi, oradaki yetim bir çocukla fotoğraf paylaşmıştı. İlk bakışta, yardımların açıktan yapılması, diğer insanlar üzerinde de örneksenebilecek bir durum oluşturduğundan bu fotoğrafta belki yadırganacak bir şey yoktu... Ama yardım götüren kişinin rahatsız edici gülüşünün yanı sıra ayakta duran yetim kızın mutsuzluğu tam bir paradokstu. O çocuğun hüznü insanın kalbine dokunuyordu, yanındaki sırıtkan adamınsa bundan zerre haberi yok gibiydi, ama fotoğraf karesindeydiler işte. Üstelik bu kişi başka fütursuz işlerini de yardım adı altında güya iyi bir işmiş gibi düşüncesizce sergiliyordu sosyal medyada. Misal patates, soğan çuvallarının üzerine çıkmış, zekatlarını aldığı kişilerin isimlerini bağıra bağıra okuyor... Veya dalıp girdiği izlenimini veren yetimhanelerde fütursuzca kucakladığı çocuklarla fotoğraf çektirip duruyor... Afrikalı yetim çocuklara ''çikolata'' deme hakkın