Nefes...

''Nefes alamıyorum...'' demişti, boğazının üstüne oturan polis memuruna, George Floyd. ABD'deki siyahilerin yaşadığı polis şiddetinin son örneklerinden birisiydi. Polise mukavemet etmediği halde, teslim olmuşken, nefessiz bırakılarak öldürülmüştü... Tam bir dehşet!

Yeryüzünde o kadar çok acı var ki. Hemen her gün ölüm sınırlarını aşmak için bir başka ölüm macerasına çıkan göçmenler mi, adaletsizlikten inleyen insanlar mı, anne-babasından koparılarak asimile kamplarına götürülen çocuklar mı... Bildiğimiz, bilmediğimiz o kadar çok acı var ki...

Sanki tüm bu ahh'lar, tüm bu göğüs daralmaları, nefes tükenişleri, toplandı gökyüzünde ve birden feleğin dallarına çattı bu acılı nefesler... Ahh diye inleyenlerin sesi arşa değdi sanki...

Ardından tüm dünyayı, hiç kimseyi ayırt etmeden hedefine koyan bir salgına düştük. Sınır tanımayan ve ölçüt kabul etmeyen bir salgındı bu... Nefeslerimize göz dikmişti. Bugün hastahanelerimizde ve özellikle yoğun bakımlarda, bir