Oruç günlerine ulaştı vakit...

Her Ramazan geldiğinde, annem; ''bizi Ramazan ayına kavuşturan Rabbimize hamdolsun'' derdi, gözlerinin içi gülerek...

Ben onun ne demek istediğini, onu ahirete yolcu ettikten sonra anladım. Anladım ki artık annesizdi Ramazan günlerimiz, bundan sonraki annesi ben olacaktım ailemizin, ablalık annelik gibi bir şeydi. Hayatın görkemli bir devir daim olduğunu, çok kısa sürede, bizden evvelkilerin yerini zamanı geldiğinde boşaltmak üzere -şimdilik-doldurduğumuzu fark ediyor insan...

Halen hayatın en hakiki neş'elerindendir benim için Ramazan sofraları. Paylaşılarak genişleyen, ikram ederek çoğalan, verdikçe artan iftar sofraları. Ne yazık ki salgın dolayısıyla eskisi gibi akraba, komşu, dostlarımızla çoğalatamıyoruz iftarlarımızı. Ama bir tas sıcak çorbaya muhtaç o kadar çok insan var ki dünyada. Farkında mısınız yardım kuruluşlarının varlığı ilk kez bu kadar işimize yarıyor. Dünyanın kandilleri gibi, ülkemizde ve yeryüzünde yardımlarımızı dört bir köşeye taşıyorlar