'Diva'lık alışkanlıkları yaktı askerlerin başını!

Bazen, bazı olaylar karşısında ne düşüneceğinizi, ne diyeceğinizi bilemezsiniz hani... Kimseye haksızlık etmek istemezsiniz… ‘Kim haklı’ bilemezsiniz, ortada kalırsınız ya? İşte Bülent Ersoy’un Anıtkabir ziyareti, bir subayın yağmurda ona şemsiye tutması ve sonrasında olanlara dair yaşadığım tam da bu! Ersoy’un fotoğrafını ilk gördüğümde de, bir süre kafamdan şunlar geçmişti açıkçası: Buna hakkı var mı Bülent Ersoy’un? Normal vatandaşa da bu hizmet veriliyor mu acaba? Yoksa bir sanatçıya özen gösterirken abartıya mı kaçıldı? (Hem sanatçı, hem yürümekte zorlanan biri söz konusu burada.

Konserlerinde bile oturuyor Bülent Ersoy malumunuz üzere. AVM gezerken de tekerlekli sandalye kullanıyor. O yüzden arabasının arkasında taşıyor sandalyeyi. Durumu belli yani.) Evet, içimden bunlar geçti ama şemsiye tutan subayın görevden alınması, Anıtkabir komutanının Hakkari’ye sürülmesi kadar abartılı şeyler beklemiyordum. Bu karar da, en az bu tartışma kadar abartılı!

Kaldı ki, Anıtkabir komutanı da bunu ‘haksız bir sürgün’ olarak görmüş ve emekliliğini istemiş. Kim olsa kırılır, üzülürdü bu karara.

***

İşte diyorum ya, ‘bazı olaylar karşısında ne düşüneceğini şaşırıyorsun bazen’ diye… Ben her şeye vicdan, yardımseverlik, iyilik, güzellik, hümanizm çerçevesinden baktığım için, bu olaya da ‘tatlı bir işgüzarlık’ der geçerdim ama yine de siz bilirsiniz tabii.