Karantina günlükleri

O kadar uyuyor çünkü. Günlerdir böyleyiz… Hiç bilmediğimiz bir dersten sınava girmişiz ama kimse böyle bir dersten bahsetmemiş bize ve kağıda bakakalmışız gibi. Kimle konuşsam böyle...

Kimi evinde oturduğu ve güvende olduğu için şükreder halde. Planlarını/yapacaklarını sıralıyor. Sıkılmıyor, çok iştahlı.. Ama aynı kişi ertesi sabah depresif, çok şaşkın, “Biz ne yaşıyoruz ya” diye soruyor. Bana soruyor bir de! İşlerini yürütmeye çalışan, elemanları olanlar hepten dağılmış durumda.

Ben de çok farklı değilim... Hiçbir şeye konsantre olamıyorum mesela... Film açıyorum, ‘bu ne bee’ deyip vazgeçiyorum.