Ortadoğu özelinde Türkiye

Başbakan Binali Yıldırım'ın Washington ziyaretinin ardından Türkiye'nin 2018 yılında atması gereken çok adım var. ABD ziyareti Ankara ile Washington ilişkilerinin yüksek gerilim hattından çıkarılması gerekliliğinin hükümetin en üst düzeyinde görülmesini sağladı. Soçi'de Suriye'nin geleceğini tartışmak için yapılacak toplantıya Rusya'nın, Ankara'nın tüm itirazlarına rağmen PYD/YPG'yi davet etme ısrarı Türkiye ile Rusya arasındaki güya stratejik işbirliğinin sınırları hakkında bir fikir veriyor. Irak Kürt Yönetimi Bölgesi'ndeki bağımsızlık referandumu sırasında ve ardından yaşananlar Türkiye'nin sert itirazı ve Barzani'nin rulman dağıtması aynı zamanda Ankara'nın güney komşumuzdaki en yakın ve bağımlı müttefikini de yitirdiği anlamına geliyordu. Üstelik Irak'taki karmaşadan ve iktidar boşluğundan en çok yararlananın Türkiye'nin Astana sürecindeki ikinci ortağı İran olduğu da sır değil. Ankara'nın Suudi Arabistan ve İsrail gibi İran'ın güçlenmesine isterik bir cevap vermemesi yerindedir. Ancak eğer dersimiz jeopolitik, strateji veya benzerleriyse İran'ın, Türkiye'nin hem doğu hem de güney komşusu olmasının pek de hoş bir durum olmadığını kavramak zor olmaz.