Yeni Avrupa’nın tohumları

- Madrid-Berlin
Olayları yalnızca manşetlerden değerlendirince ortaya çıkan Avrupa tablosu insanın içini karartıyor. Yunanistan krizinin çözülüş şekli kuşkusuz AB içinde var olması gereken, ya da var olduğu iddia edilen dayanışma-sorumluluk dengesinin ilk ayağının kırık olduğunu gösterdi. AB’nin yaşadığı derin ve neredeyse umarsız gözüken kurumsal krizin aşılması için liderlik bekleyenler de Almanya’nın bu rolü ne ölçüde kıvıracağı konusunda derin endişelere gark oldular.
Şansölye Merkel’in ya da MALİYE Bakanı Schauble’nin şahsında Almanya’nın kıtanın siyasi liderliğini yapabilmek için gereken en değerli unsurlardan birinden yoksun olduğu iyice ortaya çıktı. Almanya bu siyasi projenin önderliğini taşıyabilmek için gereken disiplin-esneklik ya da siyasi gereklilik-insani boyut dengelerini bugünkü haliyle kurabilecek bir ülkeye benzemiyor. Bu yetersizlik toplumunun şartlanmasından mıdır, siyasi kültürünün eksikliğinden mi sorusu da bu nedenle gündemdedir.
Bu durumda AB’nin kendini dönüştürüp yeniden ümit aşılayan bir proje haline gelmesi Almanya dışındaki üyelerin güçlenmesini gerektiriyor. Bu güçlenme yalnızca ekonomik düzlemle sınırlı da kalamaz. Aynı zamanda diğer ülkelerin siyasetlerinde yeni bir güç kaynağı, bir enerji bulunabilmesi gerekecek. Hemen tüm ülkelerde, çürüyen siyasetin onarılması gerekiyor. Eğer bu onarım enerjisi yalnızca aşırı sağdan gelecek olursa geleceğin Avrupa’sının pek de özenilecek hali kalmayacak.
Tembel, ev ödevini yapmamış, gerçeklerle bağsızlığını ilkeli olmak gibi pazarlayan SyrIza’nın kötü örneği soldan gelecek enerjinin çok daha yaratıcı olması gerektiğini gösterdi. Başbakan Tsipras ve düne kadarki, tüm süreci yanlış okuyan ve yöneten MALİYE Bakanı Varoufakis kendilerinden önceki Yunan politikacılarının çoğu gibi önce siyasal geleceklerini gözettiler.