Atatürk’e haksızlık

Bugün bayram…
Bugün dargınların barıştı­ğı birlik günü…
Bugün dayanışma-yardım­laşma günü…
Bugün eğlence günü…
Hz. Muhammet, bayram namazına da gitmeden önce hurma yerdi.
Manevi evladı Hz. Enes an­lattır: “Resulullah bayramda bir­kaç hurma yemedikçe namaza gitmezdi.”
Hurma, zamanla “şeker” oldu.
Orucun bitimiyle kutlanan bayramda tatlı yemek sünnet oldu. Örneğin… Osmanlı Sarayı’nın ramazan ayında Yeniçeri Ocağı’na tatlı gönder­mesi gelenekti.
Son yıllarda ağız tadıyla bayram kutlayamaz olduk. Atatürk ve Cumhuriyet ile hesaplaşması olanlar bu güzel bayramı politik zemine kaydırdı. Dediler ki:
“Şeker Bayramı adı uy­durulmuştur aslı Ramazan Bayramı’dır!”
Başladı etimolojik tartışmalar:
-Bayramın adı Arapça “idü’l-fıtr”/ “fitre bayramı” zaman­la “sadaka-i fıtr”/ “oruç bozma sadakası” ve sonunda “şükür bayramı” oldu. Ve “şükür”, tarih içinde “şeker” olarak değişti!
-İlk bayramın ilk günü “şev­val” ayına geldiğinden; “şev­val”, “şeker” oldu!
-Ramazan kelimesi Arapça sözcük olan rama / “kuru sıcak” kökünden gelir. Sebebi oruç ibadeti ilk uygulanmaya başlandığında yaz aylarına tekabül etmesiydi! Yani…
Yanisi uzun… Bu tuhaf tartışmalar sürüyor! Nereye varılacak ise?
-Kuran’da “bayram adı” geçiyor mu; yok! -Hadis’te var mı; yok!
Bayramın muhteviyatıyla ilgilensene kardeşim… Gereksiz tartışmaların aydınlık İslam’ı şe­kilciliğe boğduğunu görmüyor musun?
Kimileri, bayram ismini so­run yapmayı ısrarla sürdürü­yor…
Çünkü hesabı başka…