Bedel...

Erdoğan’ın son dönem lüga­tında “bedel” sözcüğü var:
– Bedelini ödeyecekler…
– Bedelini öderler…
– Bedeli var…
Bedel… Ağır bir söz.
Bedel’in (bdl) kökü Arapça, “badal” demek.
Anlamı; yerine geçme, karşılık, eşdeğer olma.
Buradaki “bedel”; düşünce­nin ve eylemin sorumluluğunu belirtiyor.
Karşılığı, can’dır, özgür­lük’tür…
Gazeteci Ahmet Şık’a fik­rinin- yazısının bedeli, öz­gürlüğünün katledilmesiyle ödetiliyor.
Ne yazık ki ülkemizde hala…
– Fikir suçu var…
– Düşünceyi eyleme geçi­ren yazı suçu var…
Kalem ve söz -bedeli ödenen- suç kapsamındadır. Oysa…
Dün muhalif Erdoğan ko­nuşmuş; bedelini ödemişti…
Bugün iktidarının gücüy­le diyor ki:
“Bedelini ödersiniz!”
Ahmet Şık yazmanın-konuş­manın bedelini; FETÖ döne­minde ödedi, AKP döneminde de ödüyor! Hep “dokundu”, hep “yandı!”
Görünen: Düşünce sanık sandalyesinde olduğu sürece hangi iktidar gelirse gelsin bu “suçun” bedelini ödemeye devam edecek!
Kuşkusuz… O, gerçeği yaz­manın acı bedellerini bilerek bu mesleği seçti.
Buna ister gazetecilik so­rumluluğu deyin…
İster hakikat aşkı veya halk sevgisi de­yin…
Ahmet Şık bedelini göze ala­rak gazetecilik yaptı/yapacak.
Bilir ki…
İnsanlık tarihi göstermiştir ki…
Kaybeden; bedeli öde­yen olmaz, bedeli öde­ten olur!