Benim adaylarım

Bir kez daha…
Adayınız kim; oyunuzu kime vereceksiniz “seçim sezonu” açıldı! Yanıt vermek şart…
Ama önce bir iki cümle yazayım:
Türkiye entelektüel/yazın dünyasının “ait olma” ve “dışlanma” ara­sına sıkıştırıldığını düşünüyo­rum.
Her adım temkinli atılıyor; “camiadan kovulma tehlikesi var” çünkü! Herkes “alkış­lanma özlemi” ruh hali için­de:
– Aman dikkatli yazayım dışlanmamayım…
– Aman dikkatli konuşayım dışlanmayayım…
İtibarıyla en çok takdiri ço­ğunluğu onaylayanlar/çoğunluğa uyanlar/popü­listler alıyor! Yani nabza göre şerbet verenler!
Ben…
Her köşe başında gönülle­re tezahürat yapan “ami­goların” varlığından hoş­nut değilim. -Lafı eveleyip gevelemeyen- yalnız kalma pahasına hep itirazcı olan­ları; asla birilerinin suyuna gitmeyip akıntıya kürek çekenleri takdir ediyorum.
Hazır kalıp sloganlara -basmakalıp fikirlere-reçe­telere itibar etmeyenleri beğeniyorum.
Muhalefete adanan ruh beni daima etkiliyor. Bu cümleden muhalefet etmek için muhalefet etmeyi kastet­miyorum; soru soran, ara­yan,ebedi hakikat peşinde koşanları kastediyorum.
Evet, her türlü iktidarlara/kaba kuvvetlere gerçekleri söyleyen/yazan ödünsüz, yürekli insanlara değer veri­yorum…
Örneğin… Yalçın Kü­çük, şövalye ruhlu bu ente­lektüellerin başında gelir.
Ne demek istiyorum?

15 yıl hapis Doğu Perinçek’in de “dava adamlığı” inadını önemsiyorum.
Tutkusunu, haklılık çabasını, yorulma bilmeyen çalışkanlığını takdir ediyorum.
Bu sadece benim kişisel yargım olamaz; Perinçeksiz bir Türkiye politik tarihi olabilir mi?
Perinçek’in gerçeği açıklama sertliğini-