Devrimci Portreler

1980’lerin sonu…
Ankara’da 2000’e Doğru Dergisi’nin istihbarat şefiyim.
Ankara temsilcimiz Hasan Yalçın haber merkezine gelerek yanındaki kişiyi tanıştırdı: “Yeni işçi-sendika muhabirimiz Hikmet Çiçek!”
Ardından beni tanıştırdı; “istihbarat şefimiz Soner, birlikte çalışacaksınız.” Tokalaştık.
Hikmet Çiçek bürodan ayrılınca Hasan Yalçın’ın odasına gittim.
Kimdi bu Hikmet Çiçek?
1969 yılında SBF Basın ve Yayın Yüksek Okulu’na girmiş 68 Kuşağı devrimcilerindendi.
27 Temmuz 1971 tarihinde İzmir’den Denizli’ye para taşıyan Ziraat Bankası aracının soygununa karışıp, 14 yıl 4 ay hapis yatmıştı. Yeni çıkmıştı…
23 yaşındaydım… 68 Kuşağı’nın teori ve pratik zenginliğini kuşanmış, onca yıl hapis yatmış, 40 yaşında “çiçeği burnunda” muhabirle nasıl çalışacaktım?
Çalışmakla kalmadık; hepimize ağabeylik yaptı. Kaç gazeteci yetiştirdi.
30 yıllık dostluğumuz Silivri Cezaevi’nde de sürdü. (FETÖ kumpası sonucu 6 yıl yattı.)
Geçtiğimiz aylarda telefon etti:
“68 Kuşağı’nın hikayesini yazıyorum; senin bu konuda yazdıklarını kullanabilir miyim?”
Ve:
Geçen ay “Devrimci Portreler” adını verdiği kitabını çıkardı.
Bir solukta okudum; özgürlüğe ve bağımsızlığa sevdalı idealist bir kuşağın yaşanmış hikayelerini…

Tanıyor musunuz “68 Kuşağı” deyince aklınıza ne geliyor?
İlk sokağa çıkışları 17 Nisan 1963’te oldu; kuruluş yıldönümünde Köy Enstitüleri’nin kapatılmasını protesto ettiler.
Aynı yıl Zonguldak Kozlu’da madene girmeme eylemi yapanlara jandarmanın açtığı ateş sonucu hayatını kaybeden iki işçi için Ankara’da yürüyüş düzenlediler: “Mebusa zam, işçiye gam!”
1964 yılındaki eylemlerinin gündeminde Kıbrıs vardı: “Ordu Kıbrıs’a!”
Milli Petrol...