Eleştirmenleri Vurun!

Eleştiri…
Kişi, eser ya da konuyu doğru ve yanlışlarını göstere­rek anlatmak amacıyla yazılan metindir.
Eleştiride amaç yapıcı ol­maktır; “doğru yolu” göster­mektir.
Yani… Eleştiri “iyileştirme sanatı”dır.
Bir estetiği vardır.
Eleştirmen mutlak ente­lektüel ve objektif olmak zorundadır.
Ama…
Ülkemizde genelde kişisel duygularla “öznel eleştiri” yapılır:
Ya dayanışma amacıyla öv­güde sınır tanınmaz!
Ya da hasetlikle sövgüde sı­nır tanınmaz!
Keza… Meselenin diğer yönü var:
Eleştirilen, eleştirmene ta­hammül göstermez; “sen kim oluyorsun!”
Kuşkusuz bu sözle de kal­maz.
Tunca Arslan, Türkiye’nin önde gelen sinema yazarların­dan/eleştirmenlerinden.
Üç kez Sinema Yazarları Derneği (SİYAD) başkanlığını yürüttü.
Sinema ile ilgili kitaplar yazdı.
Bu ay başında yeni sinema kitabını çıkardı:
“Eleştirmenleri Vurun!”
– Eleştirmenlere küfredenleri biliyordum.
– Eleştirmenlerden nefret edenleri biliyordum.
– Eleştirmenleri dövmek isteyenleri biliyordum.
Hele tekme, tokat ve küfürlerin havada uçuş­tuğu festivalleri yakından biliyordum.
Ancak…
Türk sinemasında tuhaf eleştirmen tipleri yaratıldı­ğını bilmiyordum!
Tunca Arslan’ın kitabında ilginç örnekler var.
Okudukça kimi zaman kah­kaha atıyorsunuz…