Erdoğan’ın sancısı

Pazartesi akşamı…
Varlığını tahayyül edemeye­ceğim bir sancıyla apar topar hastaneye gittik.
Tetkikler yapıldı; ağrı dindiril­meye çalışıldı.
Sonuç, yola çıkmış bir böb­rek taşı!
Bayağı da büyük 7 küsur mm’lik.
Vücudun bu taştan kurtulması şart. Yoksa…
Kriz giderek büyüyerek çok daha sancılı bir hale dönüşecek ve daha da önemlisi sistemde kalıcı hasar bırakacak.
İtibariyle…
Hekimlerle birlikte bir operas­yonla, sistemi yıkıma uğratan bu beladan kurtulmaya karar verdik.
Sancı artınca operas­yon planlanandan çok önce­ye çekildi. Yani…
Hayatıma baskın ameliyat girdi!
Hazırlıkları yapıldı…
Ameliyat odasına alındım. Sonrasını hatırlamıyorum…
Ameliyat sonrasında kendimi hastane odasında buldum…
Narkozun etkisinden çıkıp ayılmaya başlarken kulaklarım­da tanıdık bir ses vardı.
Gözlerimi açtım; televizyon­da Cumhurbaşkanı Erdo­ğan konuşuyordu. Odadaki herkes bana değil, ona bakıyor­du. Herhalde çok önemli bir açıklama yapıyordu.
Bu narkoz nasıl etki yara­tıyor ise, bir anda Erdoğan ile halim arasında paralellik kurdum.
Şöyle düşündüm:
– Sistemde büyük sancı var.
– Siyasi ekonomik ağrılar artık dayanılmaz hale geldi.
– Erdoğan bundan kurtulmak istiyor.
Narkozun etkisinden çıkmaya başladım…
Erdoğan tv ekranından seçimi neden 1 yıl 5 ay önceye çektiklerine dair kendisinin bile inanmayacağı gerekçeler sıralıyordu.
Odada bulunanlar Erdoğan’ın konuşması üzerine yorum yapmaya başladı.
Birden…
Erdoğan’ın konuşmasını dinlerken sözleri değil; yüzü ve ses tonu dikkatimi çekti:
Erdoğan yorgun- bitmiş-tü­kenmiş haldeydi. İki-üç gün öncesinin “Eyyy” diye başlayan k...