Hadi gülümse

Umberto Eco’nun ilk roma­nı:
“Gülün Adı”
1980 yılında yayımlandı. Çok ilgi gördü. Kısa zamanda çağdaş klasik romanlar arasın­da yerini aldı.
Roman…
Başkervile’li William adlı araştırmacı-keşişin ya­nında genç çömezi Melk’li Dom Adso ile, 1327 yılında İtalya’da bir manastırda geçen cinayet soruşturmasını an­latıyor.
Soruşturmacı William, Be­nedict manastırı başrahibi Ab­bonne’ten, rahipleri sorgu­lama ve manastırda serbest dolaşma yetkisi alır. Ama sadece bir yer hariç, manas­tır kütüphanesi!
Labirent tarzındaki bu kitap­lığa, kütüphaneci rahip ve yetiştirdiği yardımcısından başka kimse giremez. Çün­kü:
Onlara göre bazı kitap­lar sapkın’dır; ve yalan bilgi­ler içermektedir! Okunması kesinlikle yasaktır. (Romanda engizisyonun yasakladığı bu kitaplardan biri de; -Müs­lümanların büyük tepkisini çeken- Kuran-ı Kerim’dir!)
Sonuçta…
Rahip William katili bulur: Gözleri görmeyen yaşlı bilgin Burgos’lu Jorge!
Cinayete sebep bir ki­taptır:
Filozof Aristoteles’in “Poe­tika” eserinin ikinci cildi. Bu kitapta engizisyonun yasak­ladığı bir konunun teorisi yapılmaktadır: Gülmek!
Rahip Jorge için gülmek, imanın tersidir, günahtır. Aklın eylemi olup, kuşkuya yol açtığı için tehlikelidir.
Şöyle diyor Jorge: