O seçimin sonucu

Yıl, 1915.
Yer, Adana Misis Köyü.
Adı, Zepür idi. 4-5 yaşla­rında Ermeni kız çocuğuydu.
I. Dünya Savaşı’ndaki bü­yük boğazlaşma sırasında çı­karılan Ermeni Tehciri’nde ailesini kaybetti. Köyünden birilerinin yardımıyla İstan­bul’a getirildi; Bakırköy’de­ki Dadyan Yetimhanesi’ne bırakıldı…
Levon Ahçiyan, II. Abdülhamit’in doktoruydu. Zamanla padişahla birlikte gözden düştü. Erenköy’de muayenehane açtı. Kurtuluş Savaşı’ndaki katkılarından dolayı İstiklal Madalyası sa­hibi oldu.
Bir gün -çocuklara yar­dım için her daim yaptığı gibi- eşi Nazik Hanım ile birlikte Dadyan Yetimha­nesi’ne gitti. Zepür’ü çok sevdiler, evlatlık aldılar.
Zepür’e, köyden yetim­haneden sonra Erenköy’deki köşk saray gibi geldi. Herke­sin evladı oldu. En çok da an­nesi Nazik’in kızkardeşi Me­line’yi sevdi. (Meline, Türk Dil Kurumu kurucusu Agop Martayan’ın -Atatürk’ün verdiği soyadıyla “Dila­çar”ın -eşiydi.)
Zamanla Zepür evlendirildi. Eşi Nerses Mafyan, 1907 İstanbul doğumluydu. “Önce Tanrı, sonra Beethoven” diye­cek kadar müziğe tutkundu…
Zepür de Erenköy’deki köşkte keman, piyano çalma­yı öğrenmişti.
Tarih: 24 Şubat 1951.
Zepür-Nerses çiftinin oğulları Erenköy’de dünyaya geldi.
“Garo” adını verdiler.
Yani, Garo Mafyan…