Palm

Zeytini bitirdik…
Ayçiçeğini bitirdik…
Pamuğu bitirdik…
Malezya ve Endenozya'dan palmiye/palm yağı ithal ediyoruz.
“Palm yağı” deyip geçmeyin. Palmiye meyvesinden elde edilen bu yarı katı yağ, soframızın ortasında! Yemeklik sıvı yağ, margarin, dondurma, çikolata, pizza, bisküvi -kurabiye, hazır yemek ve şekerleme gibi gıdaların çoğunda palm yağı kullanılıyor. Keza. Sıvı deterjan, sabun ve şampuanların çoğu, ruj, ağda, endüstriyel yağlar ve bioyakıt içeriğinde de bu yağ var.
Türkiye sadece geçen yıl yaklaşık 1.2 milyon ton palmiye yağ satın aldı.
Malezya ve Endonezya dünyada ihracatın yüzde 40'ını gerçekleştiriyor. Biz genellikle Malezya'dan alıyoruz. Nedense yağ alıcıları İslam ülkeleri; Bangladeş, Mısır, Nijerya, Tunus, İran, Pakistan, Suudi Arabistan ve Türkiye!
Ama. Satıcı Müslüman değil…
Wilmar International 1991 yılında Singapur'da kuruldu.
Sahibi, Kuok Khoon Hong! (Açılışını Erdoğan'ın yaptığı Beşiktaş'taki tarihi tütün deposu yerine yapılan Shangri-La Otel'in sahibi. “Rolling Stone” dergisini oğluna alınca dünya medyasına haber olmuşlardı. Neyse.)
Wilmar; dünyanın en büyük, palm ve çekirdek yağı, yemeklik yağ, yağ kimyasalları, endüstriyel yağlar, palm biodizel üreticisi ve tedarikçisi. Endonezya ve Malezya'daki en büyük ekim alanlarının ve en büyük palm yağı üretiminin sahibi. 450'den fazla üretim tesisi ve 50'den fazla ülkeyi kapsayan dağıtım ağıyla küresel bir güç.
Türkiye'deki şirketin adı Wilmar Ticaret Ltd. Şti. 2102 yılı itibarıyla Mersin Serbest Bölge'ye getirdiği yağları Türkiye'ye satıyor. İşin ekonomik boyutuna girip konuyu genişletmeyeyim.
Derdim şu…