Şamar oğlanı

Sanırım…
Gelenek bize Avrupa saraylarından geldi:
“Whipping boy”  diyorlar.
Biz, “şamar oğlanı” diye çevirdik.
Monarşi geleneğinde prensler dövülemezdi. Cezalandırmak için ne yaparlardı?
Özellikle eğitim sırasında her prensin yanında “aşağı tabakadan”/köle çocuk olurdu; prens cezalandırılmak istendiğinde dayağı bu çocuk yerdi!
Bunun iki sebebi vardı:
-Kraliyetin kanının dokunulmazlığı…
-Manevi acı çektirmek… Prense, -kuşkusuz zamanla arkadaş olacağı- çocuğun kırbaçlanması seyrettirilerek “ders” verilirdi!
Hangi prenslerin böyle yetiştirildiğine iki örnek vereyim:
– İngiltere Kralı I. Charles  (1600-1649) böyle yetiştirildi.
– Fransa Kralı  XV. Louis (1710-1774) böyle yetiştirildi.
Prensler ile “şamar oğlanları” arasındaki ilişkiler edebi eserlere bile konu oldu.
Kuşkusuz geleneğe karşı çıkanlar da oldu. Erasmus 1516’da “Bir Hıristiyan Prensin Eğitimi” eserinde prenslerin fiziksel olarak cezalandırılmasının uygunsuzluğunu yazdı ancak vekâlet cezasından bahsedemedi! Tipik Erasmus zekası; cezadan kendini hep böyle kurtardı…
Saray geleneği zamanla aristokrat ailelere de geçti. Onlar da evlerine “şamar oğlanı” aldı. (Çevremde görüyorum; genç aileler çocuklarına “yarı tanrı” muamelesi yapıp çok şımartıyor; gelenek sürse bunlar da 300-500 dolara “şamar oğlan” kiralardı herhalde! Çocuk yerine “şamar oğlanı” cezalandırırlardı! Neyse…)
Konu şuradan aklıma geldi.
Türkiye’de biri suç işliyor, diğeri dayak yiyor!
Anlatayım…