Yalancılık çağı
Sözcü yazarı Soner Yalçın bu hafta 'Yalancılık çağı' başlıklı yazısını kaleme aldı.
İngiliz yergi ustası Jonathan Swift dedi ki:
-“Yalan uçar, gerçek de peşinden topallayarak gelir.”
Eskiden TV’de siyaset programlarını izlerken konuşmacılar için “gerçeği bilmiyor” diye düşünürdüm.
Sonra anladım ki, bu derece yalan söyleme kabiliyeti ancak gerçek bilinerek söylenebilir!
Bu sebeple, sözlerinin arasına yapay hakikat kırıntısı sokuyorlar.
İzleyici ise bu sözleri kimin söylediğine bakıyor; kendi “mahallesinden” ise sorgulama değil, onlara inanma eğiliminde oluyor.
Evet yalan haber günümüzde, geleneksel kullanımının dışında tanımlanıyor artık; içinde “az bir hakikat sosu” bulunuyor...
Heyhat. Bu sadece bize ait durum değil; “yalancılık çağında” yaşıyoruz: Post truth/ hakikat ötesi dönem...
Bu bulaşıcı virüs “Saddam’ın biyolojik silahı var” yalanıyla küreselleşti. Medya devlerinin aracılığıyla nükleer silah kurgusu İran yalanıyla sürüp gitti...
Halen İsrail’in ya da ABD ile İngiltere’nin son dönem bombalamalarına gerekçeler benzer yalanlar üzerinden üretiliyor. Bombardımanın arttıkça yalanın dozajı da ustalıkla artıyor...
İnsanlar safsataya inanmak zorunda bırakılıyor. Mesela:
Avrupa Komisyonu, AB ile ilgili yalan haberlere karşı koyabilmek için “Euromyths” isimli bir site kurdu. İngiliz Daily Mail’in web sitesine günde milyonlar girerken Euromyths’a girenlerin sayısı bini aşamadı hiç...
Gerçek acıtır çünkü...
★★★
Yalan ile hakikat arasındaki çekişme (Sokrates davası gibi) Antik Yunan’dan beri sürüyor. Aslında bir arada olmaması gereken politika ile yalan devamlı birlikte var oldu.
Ancak:
Günümüzde kitle iletişim (ve sosyal medyanın) hızla yaygınlaşması, küreselleşmesi yalancılık çağını başlattı. Post truth kavramı 2016’da yılın kelimesi olarak seçildi. Bunun iki sebebi oldu: İngiltere’de yapılan Brexit/AB’den ayrılma oylaması ve ABD’deki Başkanlık seçimleri... Örneğin:
