Çeşitlilik...

TARIK Akan'ın sinema sanatındaki yerini değerlendirebilecek bir sinema eleştirmeni değilim.

Aldığı ödüller çok başarılı olduğunu gösteriyor. Bu alanda en yetkili isim şüphesiz Atilla Dorsay’dır. Dorsay, “100 Yılın 100 Türk Filmi” adlı kitabında Tarık Akan’ın “tamamen oynadığı filmlerin kalitesi nedeniyle o kitapçıkta o filmleriyle en çok yer alan erkek oyuncu olduğunu” söylüyor, nokta.

Benim hayat hikâyemde iki Tarık Akan vardır, gençliğimizde hepimizin özendiği yakışıklı, romantik jön... Bir de solcu Tarık Akan.Nebil Özgentürk, merhum Tarık Akan’ın bu tarafını çok iyi anlattı: Salonların yakışıklı jönü; sonra “sokakların kara çocuğu yani devrimci”.

HERKES ‘BİZ’ OLURSA

Tabii ben solcu değilim, hele de “devrimci” kavramına hayli mesafeliyimdir. Radikalizmin bıçakla ameliyat gibi bir şey olacağını düşünürüm çünkü.

Bu sebeplerle Tarık Akan’la hiçbir mekânda karşılaşmadım. Fakat şunu söyleyeceğim: İyi ki Türk sinemasının bir Tarık Akan’ı olmuş...

Sinemamızın, dolayısıyla kültürümüzün zenginleşmesine önemli katkıda bulunduğu için...

Hiçbir zaman silahlı şiddet eylemcisinden “devrimci kahraman” yaratmaya çalışmayan bir solcu olduğu için...

Ve tabii sanatındaki başarısı için.

Bir düşünelim: Herkesin “biz” gibi düşündüğü, herkesin aynı ezberleri okuduğu, aynı şarkı ve türküleri söylediği, aynı idollerin, aynı kültlerin peşinden gittiği bir ülke ne kadar sıkıcı olurdu. Taşlaşıp kalırdı.

20. yüzyılı damgalamış böyle rejimler ve ideolojiler, sağcı olsun, solcu olsun çöküp gittiler.

ÇEŞİTLİLİK VE ÖZGÜRLÜK