İslamcılık nereye?

İSLAMİ kesimde bir süredir mala mülke düşkünlük, güç ve servetin cazibesine kapılmak, İslam'ın ahlaki değerlerini ihmal etmek gibi eleştiriler okuyoruz.

Şevket Eygi ağabeyin "eski mücahitler yeni müteahhitler, din baronları" gibi kavramlarla ve sert bir üslupla öteden beri yaptığı eleştiriler buna bir örnektir.
İslami kesimde yeni bir tartışma, "İslamcılık öldü" kavramı etrafında yürüyor. Mümtazer Türköne "Türkiye'de İslamcılığın Doğuşu" konulu doktora tezinde, Namık Kemal gibi yüksek düzeyli 'Yeni Osmanlılar' hareketinin İslamcılığını araştırmıştı. Geçenlerde de "İslamcılık öldü" diye yazdı. Sonra, Ali Bulaç İslamcıların devletle bütünleşmesinin İslami düşünceye zarar verdiğini savunan bir yazı yayınladı.
Bu eleştiriler AKP'yi sorumlu tutuyor.
AKP'yi destekleyen Kemal Öztürk ise Yeni Şafak'taki köşesinde bunun sorumlusunun Gülen cemaati olduğunu savundu.

SIĞ DÜŞÜNCELER

İşin bu polemik tarafı beni çok ilgilendirmiyor. Benim önemsediğim konu şudur: Bugün ilim ve düşünce düzeyinde yüksek değere sahip bireysel istisnalar olmakla beraber, siyasi hareket olarak İslamcı düşünce çok düzey kaybetmiş, hatta önemli oranda partizanlık seviyesine düşmüştür.
Kemal Öztürk, İslamcı hareketin bu halini "sığ sulara çekilmek" olarak niteledi, büyük düşüncelerin ancak "okyanus derinliğinde bulunacağını" yazdı, haklı olarak. (Yeni Şafak, 3 Temmuz.)