HDP "Öcalan'ı bırakın!" dedi, diyecek! Maktül Yılmaz Özdil'in katillerini buldum! Ve Bülent Kuşoğlu

Gündem seçim ve deprem ama gerçeğe ihanet edildiği zaman korsan gündemler yazmayı severim.
Sıcak gündeme birazdan geçeceğim.. Okurlarım çeşitli sorular soruyorlar bana. Affınıza sığınarak bu sorular karşısında kendimi biraz anlatma ihtiyacı duyuyorum.
Bu coğrafyada yaşayan bir çok insan gibi ben de defalarca haksızlığa uğradım, uğruyorum.

DGM dahil, yazdıklarımdan dolayı  hapis ve para cezaları aldım, almaya devam ediyorum.
En doğru haberlerim, siyaset ve medya çeteleri tarafından yalan ilan edilerek karartılmaya çalışıldı.
Teslim olmadım.
Teslim olmadıkça üzerime daha çok geldiler!
Üzerime gelindikçe daha çok direndim!
Bil(e)medikleri, bana yüklendikçe geriye gitmek yerine, ilerlerim! 
Keşke pes etme huyum olsaydı, hayat bu kadar yormazdı beni! 
Ölümlüler için pes etmek, çok utanç verici bir duygu değil mi sizce de?

Zihin konforları için bu satırların yazarını sürekli kategorize etmek istediler; sağcı-solcu, ocu-bucu...
Oysa hep kafama göre takıldım.
Tek ideolojim; İyi insan, kötü insan oldu. Belki Her zaman beceremedim ama bu yönde gayretim oldu.
Bedelini ödedim, ödemeye devam ediyorum.

Lordlar Kamarası kitabımdaki giriş bölümünde yazmıştım.
"Hayatım, küçük bir adamı koca dünyaya sığdırmak istemeyenlere karşı itirazın hikâyesidir..."

Mutevazi dünyam saldırılardan hiç kurtulamadı. İki kez bıçaklandım, tornovidayla saldırıya uğradım. İftiralar atıldı. Tetikçiler tutuldu. Hayat bana sürekli "arkana bakarak yürü! " dedi.
Oysa, Allah şahittir ki, yolda yürürken karıncayı ezmemek için caddenin ortasına çıkarım.
Bana 14- 15 yıl arkadaşlık yapan kedimi gömdüğüm yeri bazı bazı ziyaret ederim.
Ezilmek üzere olan kediyi kurtarmak için arabanın altına attı ruhum beni.
Kediyi kurtardım, sol bacağımı kurtaramadım. Araba üstümden geçti, sol ayak bileğim halen sızlar.