Muhbirsiz dersin bereketi olmaz!

Bilgi Üniversitesi öğretim üyesi Prof. Dr. Zeynep Sayın’ın bir öğrenci tarafından resmi makamlara ispiyonlanması pek çok cepheden ele alınabilir. Birincisi bu olay, Türkiye’nin “akademi-politik” kısa tarihinde muhbirlik pratiği açısından 1970 ve 80’lerden bugüne nereden nereye savrulduğumuza ilişkin çarpıcı bir veri sunmakta. 
Bizim üniversite öğrenciliğimiz, bazı hocaların diğer hocaları, ama bunun yanı sıra öğrencilerini de ihbar ettikleri bir akademi-politik ortamın içinde geçti. 
Yan odadaki meslektaşını da, alt kattaki asistanını da, bahçedeki-kantindeki öğrencilerini de polise-jandarmaya ihbar, işaret ve teslim eden hocalar biliyorum, tanıyorum. “12 Eylül” döneminde de, sonrasında 1990’larda da… 
Ama elbette öğrencisini kovalayan polise -jandarmaya engel olmaya çalışan, bu arada hırpalanan hocalar, hocalarımız da olmuştur. 
Devir değişti. 
Şimdi öğrenci, hocasını ihbar ediyor. 
Benim akademik ömrümün bir kısmı, mahkemeye düşmüş öğrencilerimin peşinde koşmakla, onları yalnız bırakmamakla geçti. 
Şimdi öğrenciler, bazı muhbir “dersliktaş”larının ispiyonladığı hocalarının peşinde adliye kapılarında, koridorlarında, salonlarında. 
Bizim zamanımızda daha çok hocalar, resmiyet karşısında statükocu ve itaatkâr, öğrenciler ise radikal, eleştirel ve isyankârdı. 
Şimdi hocalar radikal, eleştirel ve protest iken öğrenciler statükocu, konformist ve itaatkâr. 
Aslında bunlar en çok o 1970-80’lerin öğrenci kültüründen miras, özgürlükçü ve eleştirel bir üniversite özlemiyle dersliklerin sıralarında oturup sonra kürsülere yükselme başarısı göstermiş olan hocaların başına geliyor.