Dünya İsrail'e dur demeli

Hayatta bazı acılar vardır gözünüzün önünde olmadığı zamanlarda bile hep zihninizdedir.

Bazen çocukken, bazen gençken takılır aklınıza.

Tarabya’da ki evimizin önünde bir öğle vaktiydi. Ben henüz ilkokula bile gitmiyordum. Ablam birinci sınıftaydı. Okuldan dönüyordu. Koşarak soluksuzca evin bahçe kapısından içeri girdi.

“Öldü! Öldü! “ diye bağırarak

Bahçe kapısının caddeye açılan tarafında bakkallara ekmek dağıtan ekmek arabası geri geri çıkarken Birgül’ü ezip ekmek arabasının altına almıştı. O anki korkumu ve üzüntümü anlatmam mümkün değil. Ablam yanıma gelip o küçücük elleriyle gözlerimi kapattı.

“Bakma daha fazla, gece uyuyamazsın” dedi. Beni alıp bahçeye getirdi.