Diktatörler de kaybederler!..

Kı­sa boy­lu, kır saç­lı spor ada­mı, Sa­ra­y’­ın mer­di­ven­le­rin­den ağır ama ka­rar­lı adım­lar­la çı­kıp, in­san­la­rın adı­nı tit­re­ye­rek te­laf­fuz et­ti­ği dik­ta­tö­rün oda­sı­na gir­di.
Mağ­rur dik­ta­tör Mil­li Fut­bol Ta­kı­mı­’nın tek se­çi­ci­si ve tek­nik di­rek­tö­rü­nü kar­şı­sı­na otur­tup ta­li­mat ver­me­ye baş­la­dı:
“Cu­ma gü­nü ya­pı­la­cak gör­kem­li ge­çit tö­re­nin­de, mil­li fut­bol­cu­la­rı­mız en ön­de yü­rü­ye­cek. Ta­bi­i siz de baş­la­rın­da ola­cak­sı­nız!..”
O gü­ne ka­dar dik­ta­tö­rün ri­ca­sı bi­le emir an­la­mı­na ge­lir ve ve­ri­len ce­vap “Hay hay efen­dim, siz na­sıl is­ter­se­ni­z” olur­du.
Ama bu kez öy­le ol­ma­dı!
O ufak te­fek fut­bol ada­mı bü­yük bir dik du­ruş­la “Ha­yır, bu­nu ya­pa­ma­m” de­di.
Dik­ta­tör bir an­da hid­det­len­miş­ti:
“Ne?.. Ya­ni ba­na ha­yır mı di­yor­sun?”
“E­vet öy­le di­yo­rum efen­dim. İki gün son­ra fi­nal oy­na­ya­cak oyun­cu­la­rı­mın maç kon­san­tras­yo­nu­nu bo­zup on­la­rı yo­ra­mam!..”
“Em­re­di­yo­rum!.. Mil­li Ta­kım ora­da ha­zır bu­lu­na­cak. Hem de tam kad­roy­la!”
“Ma­dem em­re­di­yor­su­nuz, o hal­de fut­bol­cu­la­rım ora­ya gi­de­cek­ler. Ama ben baş­la­rın­da
ol­ma­ya­ca­ğım!
“Na­sıl ya­ni?”
“Çün­kü şu an­da is­ti­fa edi­yo­rum!..”
Dik­ta­tör bir an dü­şün­dü. Ge­çit tö­re­ni­ne ka­tı­lan fut­bol­cu­la­rın fi­nal ma­çı­nı kay­bet­me­le­ri ha­lin­de fa­tu­ra­nın ken­di­ne çı­ka­rı­la­ca­ğı or­ta­day­dı. Bu ne­den­le he­men çark
et­ti:
“Pe­ki tö­re­ne gel­me­me­ni­zi ka­bul edi­yo­rum. Ama fi­na­li kay­bet­ti­ği­niz tak­dir­de bu­nun he­sa­bı­nı sen­den çok fe­na so­ra­ca­ğı­mı da unut­ma!..”

* * *

Kı­sa boy­lu kır saç­lı adam mer­di­ven­le­ri ağır ağır ine­rek Sa­ra­y’­dan ay­rıl­dı.
Fi­nal gü­nü ge­lip çat­tı­ğın­da, ken­din­den ve fut­bol­cu­la­rın­dan emin ol­ma­sı­na kar­şın dik­ta­tö­rün teh­di­ti ku­lak­la­rın­da çın çın çın­lı­yor­du.
Maç ön­ce­si fut­bol­cu­la­rı­nı son kez uya­rır­ken “Ül­ke­niz için oy­na­ya­cak­sı­nız, baş­ka bi­ri için de­ği­l” de­me­yi de ih­mal et­me­di.
Te­za­hü­rat­la in­le­yen hın­ca­hınç do­lu stad­yum­da o gü­ne ka­dar bir ben­ze­ri gö­rül­me­yen muh­te­şem bir at­mos­fer var­dı.
Dü­dük­le bir­lik­te kı­sa boy­lu ada­mın ta­kı­mı müt­hiş bir fut­bol ser­gi­le­me­ye baş­la­dı.
Fut­bol­cu­la­rı sağ­lı sol­lu atak­lar­la ra­kip ta­kı­mın sa­vun­ma­sı­nı bu­nal­tı­yor, an­cak bun­la­rı gol­le son­lan­dı­ra­mı­yor­lar­dı.
Fut­bol­da “A­ta­ma­ya­na atar­la­r” der­ler ya, bu kar­şı­laş­ma­da da ay­nı­sı ol­du.
Ra­kip ta­kı­mın çek­ti­ği bir şut ağ­lar­la bu­luş­tu.

* * *