Saçları hiç okşanmamış çocuklar!..

“Ayrıntılı aramadan geçip, cezaevine girdiğinizde, hemen sağ tarafta karşınıza, otellerdeki suit odaları andıran bir bölüm çıkıyor. Burası çift kişilik yatağı, oturma takımları ve televizyonu olan büyükçe bir odayla, yatak, banyo ve tuvaletin bulunduğu daha küçük bir mekandan oluşuyor. Adına “Ödül Odası” deniliyor. Disiplin kurallarına uyan, kurslara düzenli katılarak örnek davranışlar sergileyen tutuklu çocuk ve gençler, ayda bir kez, anne ve babalarıyla “Ödül Odası”nda 24 saat süreyle baş başa kalabiliyorlar…”

* * *

“Çünkü bu çocukların ailelerince ziyaret edilmeleri çok önemli. Örneğin geçenlerde açık görüşme saatinin sonunda ziyaretçiler cezaevini terk ederken savcı hanım küçük bir kız çocuğunun hüngür hüngür ağladığını görünce, yanına gitti. Saçlarını okşayarak neden ağladığını sordu. Kız içini çekerek “Ağabeyime doyamadım” deyince, iki çocuk annesi savcımız kızın elini tutarak tekrar içeri götürdü. Ağabeyiyle istediği kadar görüşme iznini alan çocuğun yüzünde o anda beliren mutluluk ifadesini sözcüklerle anlatamam.
Ama ne yazık ki, hiç ziyaretçisi olmayan tutuklu çocuklar da var. Hem de çok var!”

* * *

“Böyle bir ziyaret sırasında şirin mi şirin bir tutuklu çocukla tanıştım. Henüz 13 yaşındaymış. Ağabeyi de tutukluymuş. Öylesine sempatik ki, 10 dakika konuşsanız kalbinize sokmak istersiniz. Sohbetimiz sonrasında müdüre çocuğun suçunu sordum. “Hangi birini anlatayım ki” dedi. Meğer 190 dosyası varmış! Ayrıca ağabeyi ile birlikte silahlı soygundan yargılanıyorlarmış!..”

* * *

“12-18 ve 18-21 yaş gruplarındaki tutuklu çocuk ve gençler buraya geldiklerinde hemen “İhtiyaç Odası”na alınıyor. Odada savcı ve müdürün çabaları sonucunda ünlü firmaların bağışladığı çeşitli giyim ve spor malzemeleri bulunuyor. Tutuklular yırtık ayakkabılarını ve giysilerini burada bırakıp, tepeden tırnağa giydiriliyor. Kendilerine ayrıca birer çift spor ayakkabısı hediye ediliyor…”