Veda!..

Geçen hafta Müjdat Gezen ve tiyatrosuyla “Yalandan Kim Ölmüş”ü sahnelemek üzere Almanya’ya, Hagen’e gidecektik.
Yola çıkmadan önce, çarşamba akşamı Müjdat’la buluşupLevent’i ziyaret ettik.
Hastalığı boyunca üzerine titreyen hayat arkadaşı Aslı Çetiner’le hemen her gün konuşuyor, giderek ağırlaşan durumuyla ilgili bilgi alıyorduk.
Odasının bulunduğu 7. kata çıkarken bunun bir veda görüşmesi olduğunu, sevgili arkadaşımızla son kez kucaklaşıp konuşacağımızı biliyorduk.
Kapıda bizi karşılayan oğlu Oğulcan yüksek dozda verilen ağrı kesiciler nedeniyle bilincinin gidip geldiğini sòylüyordu.

* * *

Sessizce içeri girdik. Şansımıza uyumuyordu ve bilinci yerindeydi.
Bizi görünce “Oooo kimler gelmiş” dedi.
Bana hep “Baba” derdi. Yine “Buyur baba buyur” diyerek takıldı. Sarılıp öpüşürken
bizi çok sevdiğini, ziyaretimizden büyük mutluluk duyduğunu sòyleyerek şakalar yapmaya başladı. Karşılıklı espriler havada uçuşuyordu.
Oysa biz de, sevgili Levent de rol yaptığımızı biliyor, ama belli etmemeye çalışıyorduk…