“Yürüyen Adam” bazılarının kimyasını bozuyor!..

Uzun yürüyüşlerin zorluğunu, hele hazırlıksız çıkıldığında insana ne dayanılmaz acılar çektirdiğini çok iyi bilirim. Çünkü yaşadım.
Öğrencilik yıllarımızda bir haksızlığı protesto etmek için İstanbul'dan Ankara'ya yürümeye karar vermiştik.İstanbul Üniversitesi bahçesinde konuşmalar yaparken aramızdan birinin “Haydi Ankara'ya Meclis'e gidelim”demesi üzerine, o heyecanla, hiç tartışmadan ve ön hazırlığa gerek duymadan yürüyüş kararı almıştık.

* * *

Aylardan kasımdı. Tepemizde güneş duruyordu ama Attila İlhan'ın Sisler Bulvarı şiirindeki gibi üşüyorduk. Üzerimizde kalın giysiler ve günlük ayakkabılarımız vardı. Yaklaşık 300 kişi, “Dağ Başını Duman Almış” marşını söyleyerek Ankara'ya doğru yola koyulduk.
Ne var ki, saatlerce yürümemize karşın E-5 üzerinde bir arpa boyu yol alamamış, ayrıca alacakaranlıktan yararlanıp sıvışanlar nedeniyle yarı yarıya azalmıştık!
Daha da vahimi, Bostancı'daki tünele yaklaşırken ayakkabı vurması nedeniyle sekerek yürüyenlerin sayısı bir hayli fazlalaşmıştı! Vurmayanların ayakkabıları da paramparça olmuş, bir daha kullanılmayacak hale gelmişti!
Bu acınası durumda Ankara'ya kadar nasıl yürüyeceğimizi kara kara düşünürken, imdadımıza polis yetişmişti!
Tünel girişinde önümüzü kesen ekip arabasındaki başkomiser “İzinsiz yürüyüşün burada bittiğini, hepimizin evlerimize dönmemiz gerektiğini, aksi takdirde gözaltına alınacağımızı” söylemişti.
Başkomiserin kararlı tutumu karşısında fazla üstelemeyip dağılmış, Ankara'ya yürüyüş maceramızı orada noktalamıştık!..
Ama haksızlığa karşı çıkmış, hak ve adalet arama yolunda bir ilki başarmıştık.