Yerleşik hücumcuların zaferi

Şu sıralar en meşhur laflardan biri bu: “Artık gole 3 pasla gidiliyor abi!” Gerçekse öyle değil: Belçika’nın gol ataklarının süre ortalaması 27 saniye. Fransa ortalama 9, Hırvatlar da 8 pasla sonuca gitmişler.

Çeyrek final eşleşmelerinde 4 maçın 3’ünde daha fazla topla oynayan, daha fazla pas yapan, daha fazla şut deneyen ve daha fazla isabet sağlayan, pas mesafe ortalaması daha kısa olan taraf kazandı. Sadece Brezilya, geriden geldiği için 2. devre istatistikleriyle Belçika’yı geçmişti; ama izleyenler biliyor ki Belçika futbol oynayarak ve hak ederek geçti turu.

Yarı finalist 4 takımın ortak özelliği, dominant futbol anlayışını benimsemiş olmaları. Yani Uruguay’ın, Kolombiya’nın, İsveç’in veya Rusya’nın oynadığı Makyevalist futbol değil, rakip sahaya yerleşen, set hücumu yapan, risk alan futbol kazandı. Sanırım bitime 4 maç kala, bu Dünya Kupası’nın fırsatçıların değil, domine edenlerin turnuvası olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz.

Kupa, Türkiye’deki o meşhur ‘artık gole 3 pasla gidiliyor abi’ ezberini de bozdu doğrusu. Örneğin Belçika 14 golünün 10’unu akan oyunda kaydetti. Bu goller öncesi topa ortalama 26,8 saniye sahip oldu ve skor öncesi 7,8 pas yaptı. Duran toplar dışında 6 gol bulan Fransa, bunların 5’ini yerleşik hücumda attı. Gol için 24 saniye bekledi ve ortalama 9,4 pas yaptı. Turnuvayı duran top festivaline çeviren İngilizler dışında, Fransa, Belçika, hatta Hırvatistan’ın bile gollerinde sete yerleşme, sabırla paslaşma ve sonuca gitme var.

Bu turnuvanın bir numaralı kazananı duran toplar... Ama akan oyunda da sanıldığı gibi çabuk geçenler, koşanlar, kontra arayanlar değil; oyunseverler, sete yerleşip zorlayanlar kazandı.

OFSAYT ÖLDÜ, FARKINDA MISINIZ?

Video asistan hakemin direkt etkilerini zaten sürekli konuşuyoruz: Penaltı sayısı rekor düzeye ulaştı. Artık o papaz savunmacıların ceza alanında itme-kakma şansları kalmadı; orta hakem görmese de video yakalayıp cezalandırıyor çünkü.