ABD ile gerçekten "Papaz mı" olduk?!.

Türkiye’nin ABD’ye kalın zincirlerle bağlanmasının öyküsü, 2. Dünya Savaşı’nın son günlerinde, 1945’te dünyanın paylaşıldığı Yalta Konferansı ile başlar!..
Bu konferansta, Türkiye “Hür dünya” tarafında, yani ABD’nin kontrol ettiği cephede yerini almıştı!.. Aslına bakarsanız, bu konferanstan bir süre önce, 23 Şubat 1945’te Türkiye Amerika ile “Karşılıklı Yardım Anlaşması” imzalayarak tercihini ortaya koymuştu…
ABD’ye inanılmaz ayrıcalıklar tanıyan bu anlaşma ile ilgili olarak, Sovyetler Birliği lideri Stalin’in Kars ve Ardahan’ı istemesi, Boğazlarda “üs” talep etmesi gösterilir!..
Gerçek öyle midir yoksa Yalta öncesi Türkiye’nin ABD ile yakınlaşmasının Stalin’i öfkelendirmesi midir hep tartışılmıştır…
Dünyanın bölüşülmesinin üzerinden çok zaman geçmemişti ki, 5 Nisan 1946 günü Amerikan Donanması’nın gözbebeği Missouri zırhlısı, ABD’de vefat eden Türkiye Büyükelçisi Münir Ertegün’ün cenazesi ile Dolmabahçe Sarayı’nın tam karşısına demirledi!.. ABD görünürde Türkiye’ye büyük jest yapmış, tee binlerce mil uzaktan elçimizin cenazesini İstanbul’a Amerikan Başkanı Truman’ın özel temsilcisi Alexander Weddel gözetiminde göndermişti; büyük onurdu doğrusu!..
Gerçekte ise, bir yandan Sovyetlere mesaj veriliyor, diğer yandan Türkiye’nin hangi cenahta yer aldığı tüm dünyaya ilan ediliyordu!.. Bu büyük jeste karşılık Türkiye Amerikalıları karşılamak için neler yapmıştı dersiniz? Zamanın gazetelerinden özetleyelim:
-Mesela Taksim alanına ampullerden koca bir Missouri maketi yapılmış, camilerin minarelerine “Wellcome Missuri” mahyaları asılmış, PTT seri pullar bastırmış, Tekel özel sigara çıkarmıştı. Zırhlının yanaştığı Dolmabahçe’nin etrafındaki tüm evler aynı renge boyanmıştı…
Daha bir yığın kepazelik var ama yerim yok ne yazık ki!.. İstanbul’da 4 gün kalan ve yapmadık kepazelik bırakmayan Coniler, 9 Nisa...