“Adanalıyık Allah’ın adamıyık!”

Dün Torosların zirvelerindeydim…
Karlı dağların koynuna sokulmuş Türkmen köylerinde, sıcak yürekli insanlarla, hayatın zorluklarını, siyasetin o yöreyi, insanları seçimden seçime hatırlamasından duydukları kırgınlığı, hoşnutsuzluğu, ürettiklerinin 5 para etmediği bir zavallı süreçten geçmelerinin getirdiği öfke ve bıkkınlığı konuştuk…
Mesela 80’lerini süren Tahir Amca, yolların perişanlığına isyan ediyordu, kendini örnek verip şöyle diyordu:
-Allah göstermesin hastalansam, sağlıkçılar köye ulaşana kadar çoktan mevta olurum!..
Uzun süredir ilk kez bir büyükşehir belediye başkan adayını ağırlayan Torosların cefakar insanlarının Zeydan Karalar’dan ilk istediği şey yoldu doğal olarak!.. Tahir Ağa “oyum Zeydan’a” deyince “niçin?” diye sordum, hiç sektirmeden cevap verdi:
-Adam gibi adam da ondan be ya!..
“Yolu yapacağına söz verdi, oyum ona” diyen Tahir amca Adana merkezde oturan 5 çocuğuna da aynı şeyi söylediğini anlattı… Kendisini “Gürümze Köyü’nün baş belası” olarak tanıtan İbrahim Ağa da, acıklı bir gülümsemeyle dert yandı:
–Biliyor musun gazeteci kardeşim, bu gördüğün köyler tüm bölgeyi doyurur; şu karlı dağların eteğinde 5 bin dönüm ekili arazi var… Ama şimdilerde 5 para etmiyor. Bitirdiler bizi de, ürünleri de!..
Her durduğumuz, sohbet ettiğimiz köyde aynı sıkıntılar farklı insanlar tarafından aynı şekilde dile getirildi… İnsanlar fena halde dertli, sıkıntılı ve tabii öfkeliydi!.. Süphandere’de gençten bir yurttaş, durumu şöyle özetledi:
-Önce iktidardan medet umdu buraların insanları, oylar oraya aktı… Sonra üç hilale sarıldılar yine elleri böğründe kaldı… Şimdi sırada her sözünü tuttuğu söylenen baba yadigarı partinin adayı var. Heybetli adam… Sıra onda!..
Zirveden inerken hem hüzün...