Devler asla ölmez!..

İki adam… İki dev adam… İki adam gibi adam…
Çok sevdiğim, artlarından gözyaşı döktüğüm iki devrimci… Ülkelerine pırıltı saçmış, Cumhuriyetin iki neferi:
-Attila İlhan ve Levent Kırca…
Ölüm tarihlerinin arasında yıl olarak 10 yıl, gün olarak bir gün var…Sevgili Attila Abi 11 Ekim 2005’te, Sevgili levent Kırca ise 12 Ekim 2015’te sonsuz yolculuğa çıktı… Biri  edebiyatta, şiirde, romanda devleşti, diğeri tiyatro, sinema, televizyonda milyonların gönlüne taht kurdu…
Çok acılar, çok çileler çektiler… Asla ödün vermediler… Ölene dek hiç eğilip bükülmediler, ölüme ise dimdik gittiler…
Yazdıkları romanlar, şiirler, oyunlar, skeçler hiç eskimedi… Ne zaman okusanız, ne zaman izleseniz hep gözyaşıyla, kahkahayla, gururla doldu içiniz… Hani kimileri vardır, yaşarken ne olursa olsun ölünce silikleşir, unutulur gider… Tarih Baba’nın defterinde bir ufacık virgül dahi olamazlar…
Ama kimileri vardır, ışıldayan bir hayata imza atar, tarihe de “unutulmayan” mahlasıyla adeta kazınırlar… İşte öylesine iki değerdi, onlar ölünce kaybetmedi, biz onları yitirdiğimiz için eksik kaldık, kaybettik…
-Ölümün asla yenemediği iki büyük adam olarak geçtiler tarihe!..

Türk Edebiyatı’nın kaptanı!.. Attila İlhan İzmir Menemenliydi…
İzmir Atatürk Lisesi birinci sınıfındayken yani 15-16 yaşlarında mektuplaştığı bir kıza yazdığı Nazım Hikmet şiirleriyle yakalanınca 1941 Şubat’ında okuldan atıldı, gözaltına alındı, tutuklandı, iki ay hapis yattı!..
Taa 1944 yılında mahkeme kararıyla okuma hakkını tekrar kazandı. İşte o üç yıllık mücadele, o gencecik çocuğun Türkiye’nin en büyük şair ve romancılarından biri olmasına yol açacaktı…
Siz Attila İlhan’ın, 1948 yılında, henüz Hukuk fakültesi ikinci sınıfındayken Nazım Hikmet’i kurtarma hareketine katılmak için Paris’e gittiğini bili...