Muhterem medyanın iç bulandıran halleri!..

Bu arkadaşlar bunu hep yapıyorlar…
Medyamızın pek güzide kalemşörlerinden, esneklik harikası yöneticilerinden, televizyon dehalarından söz ediyorum… Üşenmedim, son 10-12 yılın arşivlerine şöyle bir göz gezdirdim, yüzüm kızardı! O ne biçim kıvraklık, o ne zeka dolu yumuşak geçiş, o nasıl 180 derece keskin dönüş, o ne tarz post modern dalkavukluk pes yani!
Bu arkadaşların tartışılamaz ve de ulaşılamaz özelliklerini bu sütuna sığdırmaya olanak yok; titiz bir araştırmacının karşılıklı olarak, yani dönemlerine göre ayıracağı o manşetler, o köşe yazıları, o “vıcık vıcık” televizyon programları vallahi ciltlere sığmaz! Ben yalnızca birkaç örnek vermekle yetineceğim:
– Çiller dönemi: “Leydinin topuk sesleri”, “Clinton, elini tuttuğu Başbakan Çiller’i hayranlıkla süzdü”, “Başbakanın derin tahlil yeteneği karşısında yalnız işadamları değil, biz gazeteciler de hayretler içinde kalmıştık, ama mutluyduk”
– Yılmaz dönemi: “Yılmaz Başbakan”, “İşte dedim, bizzat Avrupa’nın engellerini bile bertaraf edecek, Türkiye’yi sırtlayıp AB’ye sokacak adam karşımda duruyor.”, “Mesut Bey, devlet geleneğini iyice özümsemiş ve Turgut Bey’den aldığı politika bilgisini dağarcığında biriktirmiş olmanın rahatlığıyla muhatabına iyi bir ders verdi.”
– Ecevit dönemi: “Büyük devrimci”, “Bülent Bey, mükemmel İngilizcesi ile IMF heyetine Türkiye’nin asla evet diyemeyeceği hususları bir bir sıraladı. IMF heyeti sonunda anlamıştı.”, “Böyle kritik bir dönemde böylesine zor bir koalisyonu ancak Ecevit bir araya getirebilirdi.”
– Bahçeli ve MHP: “MHP değişti” (Lider ve kurmayları değişmedik diye yırtınırken!), “Devlet adamı Bahçeli”, “MHP merkez sağın en güçlü adayı.”
– Kemal Derviş: “Tenis oynarken bile ekonomiyi düşünüyor”, “Türkiye’nin talihi”,