Önce hayaller ölür!..

Haber, gazetelerin, televizyonların, internet sitelerinin havuzuna düşene dek kimse onu tanımıyordu…
İşin acı tarafı halen de tanımıyor; o, önceki gün saat 17.00 civarından itibaren artık yalnızca bir sayı, yalnızca anacığının, yakınlarının ardından ağlayacağı bir kurban…
-2006’dan bu yana göreve atanmadığı için intihar eden öğretmen adaylarının, şayet yanılmıyorsam 45’incisi!..
Merve Çavdar 2014 yılında Sosyal Bilimler Öğretmeni olarak mezun olduğunda 21 yaşındaydı… Geleceğe dair hayalleri, düşünceleri, planları vardı… Geçen dört yıl içinde hepsi birer birer yok oldu, silindi bitti… Kimi açıklamalara göre 130 bin, kimi istatistiklere göre 87 bin, bazı uzmanların görüşlerine göre ise 200 bin öğretmen açığının bulunduğu koca ülkede Merve’ye bir türlü sıra gelmemiş, hayalini kurduğu öğretmenliğe bir türlü atanmamıştı!..
Bir nişanlısı, sözlüsü, arkadaşı var mıydı, bilmiyorum; haberi gördüğüm an içimin cız edişiyle birlikte Merve kimdir, nasıl bir hayattan gelmektedir, arkadaşları, çevresi kimlerden oluşur, bu denli çaresizliğe nasıl kapılmıştır diye araştırmaya çalıştım; önüme yalnızca tek sütuna 10 cm. haberden başka bir şey çıkmadı…
Yıllardır giderek içine kapandığı, umutsuzluğa kapıldığı anlaşılan 25 yaşındaki Merve Çavdar, “iş bulmaya gidiyorum” diyerek Aydın’ın İncirliova İlçesi’ndeki evinden çıkmış, Güzelçamlı sahiline kadar yürümüştü… Burada bir süre oturmuş, sonra da yanında getirdiği depresyon haplarının tümünü içerek oracığa uzanmıştı…
Aradan saatler geçtikten sonra kıyıda bir genç kızın hareketsiz yattığını gören yurttaşlar durumu jandarma ekiplerine bildirmiş, olay yerine gelen sağlık ekipleri ise Merve’nin cesediyle karşılaşmıştı… Hep derler ya:
-Hayaller, umutlar ölünce beden buna dayanamaz o da çekip gider!..