“Paydaş” liberallerin kepaze geçmişi!..

AKP, Türkiye’nin krizlerle boğuştuğu, bankaların battığı, üçlü koalisyonun içerden ve dışardan sıkıştırıldığı sıralarda 14 Ağustos 2001’de kuruldu…
Kuranlar, Fazilet Partisi’nden, daha doğrusu Erbakan’dan kopanlardı. Onlara “yenilikçi” diyorlardı. Aslına bakarsanız “yenilikçi” lafı soldan dönme, liberal etiketli şahsiyetlere aitti!. Daha parti kurulmadan pozisyonlarını ayarlamışlardı bile… Yaklaşık 10 yıl sürecek “büyük beraberlik” kurulan yeni partinin ve kurucuların parlatılmasıyla başladı!..
AKP kurulduktan 14 ay sonra iktidara geldi; yüzde 34.5 oyla Meclis’teki sandalyelerin yüzde 66’sını alarak, tek başına iktidar koltuğuna oturdu…
-Bir daha da inmedi!..
İktidarın devlete hakim olmak için çabaladığı yıllarda en büyük yardımcısı yine o kesimdi… Her türlü yardım, her türlü destek için hazır ve nazırlardı:
-Dönekler ve liberaller!..
Yıllarca halkla adeta oynadılar; bu iktidar özgürlükçüydü, Türkiye’yi Avrupa Birliği’ne sokacaksa ancak bu iktidar sokacaktı, en varlıklı, en mutlu ülke olma yolunda dev adımlarla ilerliyorduk, böyle müthiş bir lider görülmemişti, büyük işler yapacaktı ama ah şu asker ve sivil bürokratlar olmasaydı, Dışişlerinin “monşerleri” olmasaydı falan…
Sonra o askerin, o bürokratların o “monşer” sıfatlı diplomatların “Canına ot tıkama” zamanları geldi… Bu muhterem zevat kumpas döneminde iyice yıldızlaştı; “Eski Türkiye” nin defterinin dürülmesinde, ordunun çökertilmesinde, bürokrasinin, yargının ezilmesinde “Yetmez ama evet” sloganıyla ön saflarda cansiperane savaştılar…
-Kullanım süreleri dolunca da çöp sepetine kirli bir mendil gibi atıldılar!..