Her gün yeniden ölen bir bahar!

Çok değil, tam iki yıl önce. Tam değil, iki yıldan 18 gün kadar da önce.
Dönemin Başbakanı, Şanlıurfa’da, “kanlı tarih”e inat, millete seslenip ufuk açıyordu:
“Ocaklar söndü, yürekler yandı, huzurumuz kaçtı. Maddi olarak da çok ağır bedeller ödedik.
Terör sorununu hukuk içinde hamdolsun çözüyoruz. Demokrasiyle çözeceğiz, dedik. Ekonomik kalkınmayla, hizmetle, yatırımla çözeceğiz.
Sade güvenlik tedbiriyle çözülemez, dedik. Kültürel, demokratik, insani hakları teslim ederek çözeceğiz, dedik.
En önemlisi, kardeşlik hukuku içinde çözeceğiz, dedik.
Önümüze çok engeller çıkardılar, çözmeyelim diye. Çok saldırılar, tahrikler yaptılar, partimizi kapatmaya kalktılar. Ama başaramadılar.
Biz yolumuza milletimizle devam ettik. Bu yola elimizi, kolumuzu, bütün bedenimizi, hatta canımızı koyduk.
Bu acı meseleyi mutlaka çözeceğiz. Kardeşliği en güçlü şekilde tesis edeceğiz.
Biz çözmek, annelerin gözyaşlarını dindirmek için samimi mücadele verirken, önce Oslo sürecini sabote ettiler. Arkasından MİT Müsteşarımızı tutuklamak, devre dışı bırakmak istediler. Paris’te suikast yaptılar. Süreci bozmak istediler.
En son 17 Aralık, 25 Aralık darbe girişimiyle çözüm sürecine saldırdılar.
16 Kasım’da Diyarbakır’da tarihi buluşma gerçekleştirdik. Sayın Barzani, Şanlıurfalı Tatlıses, 38 yıldır vatanından uzak Şivan Perver geldi. Diyarbakır’da muhteşem tablo oluştu.
Tüm Türkiye bu tablodan etkilendi, duygulandı. Bana telefonlar geldi ve sevinç gözyaşları döküldü.
Türkiye’de barış, çözüm, kalıcı bahar umudu çoğaldı.
Ne yaptılar? Çözüm sürecini baltalamak istediler. Pensilvanya’daki zat ve buradaki yandaşları, maşaları. Devlet içerisinde örgütlenmişler. Doğu ve Güneydoğu’da bahar havasından rahatsız oldular.
GENÇLERİN ÖLMEYECEK OLMASINDAN RAHATSIZ OLDULAR.
Bölgedeki değişim, gelişim, kardeşlikten rahatsız oldular.
Şanlıurfa ile Trabzon’un, İstanbul ile Diyarbakır’ın, Van ile İzmir’in kucaklaşmasından rahatsız oldular.