Sen sözleri unutsan da sözler seni unutmaz!

Yine oradan başlayabilir belki.

Bilmiyoruz.

Sadece bir umut olsun istiyoruz.

“Başbakan” Erdoğan’ın kesin dille verdiği o umudu “Cumhurbaşkanı” Erdoğan da hatırlasın bir.

Çok üstünde dursak belki epeyce sorunlu bile bulunabilecek o slogan, iktidar diliyle bir simge olmuştu:

Analar ağlamasın!

Mecazi yahut hakiki, “anasını ağlatanlar”ın her köşede çöreklendiği bir ülkede, hiç değilse iyi bir temenni.

***

Erdoğan ve AKP birkaç ay öncesine kadar “Analar ağlamasın” diyordu…

Bakın, şimdi, bugün Selahattin Demirtaş da “PKK’ya amasız olarak silahlı eylemlerini durdurma” çağrısı yaparken ne dedi:

“Analar ağlamasın. Bundan kıymetli söz yoktur.”

Başka bir örneği var mı, bilmiyorum; doğrudan muhatap da almamış olabilir fakat, “Seni başkan yaptırmayacağız” diyen aynı kişi bir bakıma “Senin o analar ağlamasın sözünden kıymetli bir söz yoktur” diyor.

Mesele hangisine daha çok kıymet vereceğimiz:

“Analar ağlamasın”ın kıymetini takdir yanında, “seni başkan yaptırmayacağız”ın muhalif şiddetine mi?

Analar ağlamasın diye millete ve annelere verdiğimiz söze mi…

Başkan yaptırmayacağız diye kendimize dokunan bir söze mi?

***

Mart 2013’tü.

Öyle Doğu’da değil, Batı’da, Bigadiç’te Erdoğan kesin bir dille sesleniyordu:

“Çözüm sürecine odaklanmışız. Niye? Terörü bitirelim, kan dursun, analar ağlamasın.

Biz bunu istiyoruz.

Ama samimi istiyoruz.

İnşallah, hiç endişeniz olmasın, kardeş olarak geleceğe daha emin adımlarla yürüyeceğiz.”