Sihir de bir yere kadar!

Statlar destanlarla büyür.

Dün o stat 2,5 saat boyu önce 40 bin kişinin omzunda, sonra kiralık ince delikanlının tepeden tırnağa golleriyle, bir de açıkçası direkleriyle, dualarla büyüdü, büyüdü, yetmedi.

“Çıkış yok” denen İnönü sahneden çıktığında, onun tarihi tozlarından doğan Vodafone Arena kendi siyah-beyaz defterini açmıştı.

Önce Feda, sonra Veda diyerek gurbette dolaşıp duran takım onunla buluştuğunda, “şampiyonluk destanı”nı da pek yorulmadan hazır bulmuştu Arena.

Kendi eliyle, kendi diliyle destan yazacaksa, o sene bu seneydi işte.

Ama bir destanı tek başına bir stat yazamıyor.

Oğuzhan, Atiba ve Talisca’nın oyunu tutması…

Quaresma ve Babel’in Cenk’i havada topla buluşturması…

Tosic ve Mitrovic’in de savrulmaması gerekiyordu.

Stat üstüne düşeni yaptı, bayrakları salladı, ıslıkları yağdırdı, her yanı desibel desibel donattı ama 27’nci dakikadaki iki kornere kadar biraz tek başınaydı. Cenk’in iki uzak şutuna karşılık, Lyon’un kaçmış bir golü vardı.

İşte o an müthiş solağın müthiş sağı çaktı ya, Şenol Güneş bir çocuk oldu zıpladı; tüm stat büyüdü hemen.

O zaman anlıyorsun ki, Talisca’nın tek ayağı 10 milyon avroymuş.

Sonra…

Türkiye’de üst üste pas rekoru kıran Beşiktaş, üst üste Lyon paslarıyla bypass oldu.

Gökhan’ın boyu kısa, Lacazette’in aklı uzun geldi; Fabri’nin eli delindi. Yılların Adriano’su ise çıkamayıp ofsaydı bozmuştu.