“Hepsini çözersen, yemeğe götüreceğim!..”

“Ailemin hâlini düşünmek zorundaydım. Çünkü küçük yaşta babamı kaybetmiştim...”

Erzincan sınıf öğretmenliğini, 2001 yılında girdiğim üniversite sınavında 1 puanla kaybettim. Çok üzülmüştüm ama yapacak bir şey yoktu. Yazın iki ay harçlığımı çıkartmak için Çamlıca’da bahçeli üç villanın çevre düzenlenmesinde çalıştım. Villa sahibi Doktor Asım Amca 75 yaşında olmasına rağmen hâlâ doktorluk yapan, çok iyi bir insandı. Getirdiği karpuzların tadı hâlâ damağımdaydı. Bana üzülmemem gerektiğini, bir yıl iyi hazırlanırsam sınavı kazanabileceğimi söyledi. Bununla da kalmayıp sınava hazırlanırken soru bankaları almam için bana o zamanın parasıyla 100 TL verdi. O zaman inşaat amelelerinin günlüğü 10 TL’ydi. Buna bakarak 100 TL ciddi bir paraydı...

İki ay çalıştıktan sonra sınava hazırlanmak için dershaneye kaydımı yaptırdım. Kafaya koymuştum, çok çalışıp Türkçe öğretmenliğini kazanacaktım. Dersler başlayınca büyük hevesle dershaneye gidiyor, dersleri pürdikkat dinliyordum. Dershaneden geldikten sonra ilk yaptığım iş o gün kursta gördüğüm ders konularını mutlaka not yazarak tekrar ediyordum ve böylece konular aklımda daha kalıcı...