Hangi çözüm projesi

Diyarbakır Baro Başkanı Tahir Elçi’nin katledilmesi bir gerçeği iyice gün yüzüne çıkardı. Terör örgütü şiddetin şehirlerde yaygınlaştırılması stratejisine odaklanmıştır ve bunu onaylamayan hiç kimseye hayat hakkı tanımayacaktır. Cinayet sonrası konuyu aydınlatmak için olay yerinde inceleme yapmaya çalışan görevlilere, müdahale edilmesi, delillerin karatılmaya çalışılması, neyin işaretidir?

“Meseleyle yüzleşmek, dolambaçlı ifadelerin arkasına sığınanların ikili dilini deşifre edip, gerçeği açıkça konuşmadan bir yere varılamayacağını anlamak lazımdır. Terör örgütü çözüm sürecini reddettikten, bunca kan akıttıktan sonra barışa dönmek istememektedir.” 
Çözüm süreci diye adlandırılan politika, o zamanki konjonktürde, terörü sonlandırma ve örgütü belli bir strateji içinde önce silahsızlandırıp, tasfiye etmeye yönelik bir politikaydı. O konjonktürde Türkiye, Kuzey Irak Kürt Yönetimi ile kapsamlı işbirliği gerçekleştirmiş, Suriye’de rejim Şam’da dahi dar bir alana sıkışmış durumdadır ve gün saymaktadır. Bu durumda örgüt yolun sonuna geldiğini düşünerek çözüm sürecine razı olmak zorunda kalmıştır.

Barışa düşman olmak

Sonradan tablo değişip, BAAS’la işbirliği halinde PYD güçlenip Suriye içinde bazı bölgeler kendisine bırakılınca ve özellikle İran’ın desteği alınarak Esed kısmen toparlanmaya başlayınca, örgütün çözüm sürecini farklı bir şekilde kullanmaya karar vermiştir. Silahlanmak, kırsaldan şehirlere doğru açılmak, özellikle belediyeler üzerinden kamu kaynaklarını kullanarak, halk üzerinde baskı kurup, denetimi ele geçirerek paralel bir yapılanmaya gitmek. 
Olayın ikinci aşamasını, devleti ikame etme girişimi ve şehir yönetimlerini ‘fiili durum yaratarak’ ele geçirmek oluşturmaktadır. Devletin yapacağı müdahaleye karşı silahlı unsurları sahneye çıkarmak halkı zorla bu çatışmanın içine katmak.