Felsefe aklın, mûsikî kalbin işidir

Felsefe ve mûsikî… İslâm dünyasında birileri tarafından şiddetle dışlanmış, kötülenmiş, hatta haram olarak kabul edilmiş iki alan. Halbuki felsefe de mûsikî de insanın niyetine göre şekillenen alanlar ve bir kabahatleri yok. Felsefe kelimesini ilk kullanan Pythagoras’a göre felsefe, hikmeti sevmektir… mûsikî de Hz. Davud’un (Aleyhisselâm) ilmi ve sanatıdır ve Allah’ın (Celle Celâluhu) kâinatta yarattığı âhengi yansıtmaktadır. Felsefe ve mûsikîye böyle baktığınız zaman karşınıza bambaşka bir alan çıkabilir. Ama ne yazık ki felsefe de mûsikî de ve felsefeciler de mûsikîşinaslar da İslâm dünyasında hakettikleri yerde değiller. Neyse, yüzyıllardır tartışılan konulara bu sığ bilgimle girmeye doğrusu niyetim yok ama özellikle İslâm felsefesi okumak, zihnimdeki soru sorma ve cevap arama yöntemini kökten değiştirmeme sebeb oldu. Meselâ hiçbir nassa dayanmadan, sadece kendi fikirlerimle haram olduğuna karar verip terkettiğim müzikle ilgili sorularım ve cevaplarım değişti, mûsikînin kendi tabii haliyle bırakın haram olmasını, Allah’ın (Celle Celâluhu) insana sunduğu nimetlerden ve muazzam bir derinliğe sahib olduğunu gördüm. İnsanlık tarihinde mûsikîyi de felsefeyi de ve Allah’ın başka bütün nimetlerini de O’nun rızası için değil, kendi nefsi ve mel’un şeytanın istekleri doğrultusunda kullanan sayısız insan var. Bunların kötü kullanımları, maalesef bu alanların ve nimetlerin de kötü algılanmasına sebeb olmuş ve “haram” olarak yaftalanlamalarına yol açmış. Bu nimetleri doğru kullananlar da, maalesef kötü kullananlar sayesinde farkedilmemiş, farkedilse de iyi gözle bakılmamış. İşin içine cehalet de girince insan için faydalı bu nimetler, zararlı addedilmiş. Halbuki ne felsefenin ne de mûsikînin kendi başlarına bir kötülük yapma, insanları yoldan çıkarma kabiliyetleri yok ! İnsan neyse, mûsikî de felsefe de aslında o… Eşya masumdur, kabahat o eşyayı kötü kullanan insandadır. Doğrusu felsefe ve özellikle İslâm felsefesi bana iyi geldi. İslâm felsefesi alanında yüksek lisan...