İnsanın gerçeklikten kopması...
En sevdiğim yanımın gerçeklikten kopmamak olduğunu söylesem yalan olmaz. Çocukluğumda da öyleydim, gençliğimde de, şimdi de.
Bunun faydasının yanı sıra, zararını da görmüyor değilim. Hükümete karşı olanlar, “ekonomi batıyor,” diye yaygara koparırken, ben “abartıyorsunuz” dediğimde AK Parti yandaşı olmakla eleştirildim. Hükümetin bazı icraatlarını karşı olduğumda ise, solculuk yapmakla suçlandım.
Oysa tek yapmaya çalıştığım objektif olmaya çalışmak, doğru gördüğüme doğru, yanlış bulduğuma ise yanlış demekti.
Doğru bildiğimden geri atım atmayınca birçok arkadaşımla yolum ayrıldı. Daha doğrusu ben değil onlar kopardı tüm bağları.
Zaten toplumun iktidar ve muhalefet, diye karpuz gibi ortadan ikiye bölündüğü böyle bir süreçte başka ne olabilir ki?